1. چگونه میتوان احساس ترس از فجایع را که در طرحواره آسیبپذیری وجود دارد، مدیریت کرد؟

برای مدیریت این ترس، معمولاً از تکنیکهای بازسازی شناختی استفاده میشود. فرد یاد میگیرد که احتمال وقوع فجایع را به طور منطقی ارزیابی کرده و باورهای غیرمنطقی خود را درباره خطرات مورد پرسش قرار دهد. علاوه بر این، تمرینهایی مثل نوشتن روزانه "سناریوهای مثبت" میتواند به تقویت احساس امنیت کمک کند.

2. آیا این طرحواره به طور کامل قابل درمان است یا فقط میتوان شدت آن را کاهش داد؟

طرحواره آسیبپذیری معمولاً قابل درمان است، اما میزان موفقیت به شدت آن و همکاری فرد در فرآیند درمان بستگی دارد. با استفاده از روشهای درمانی مانند طرحوارهدرمانی، تکنیکهای ذهنآگاهی و رفتاردرمانی شناختی (CBT)، افراد میتوانند تأثیر این طرحواره را به طور قابل توجهی کاهش دهند. با این حال، ممکن است در شرایط استرسزا یا جدید دوباره این طرحواره فعال شود.

3. آیا درمان این طرحواره به تمرکز بر خاطرات کودکی نیاز دارد؟

بله، در بسیاری از موارد بررسی ریشههای کودکی طرحواره ضروری است. این کار به فرد کمک میکند تا بفهمد چگونه تجربههای اولیه، باورهای فعلی او درباره امنیت و خطرات را شکل دادهاند. از طریق بازنگری خاطرات کودکی و همچنین استفاده از تکنیکهایی مانند تصویرسازی ذهنی هدایتشده، فرد میتواند ارتباط بین تجربیات گذشته و احساسات کنونیاش را شناسایی و اصلاح کند.