درمان طرحواره ایثار

آیا احساس می‌کنید همیشه باید نیازهای دیگران را بر نیازهای خود ترجیح دهید؟ آیا خودتان را فراموش کرده‌اید و فقط برای دیگران زندگی می‌کنید؟ طرحواره ایثار ممکن است باعث شده باشد که زندگی شما به یک چرخه مداوم از فداکاری برای دیگران تبدیل شود. این موضوع می‌تواند به احساس خستگی، استرس و نارضایتی عاطفی منجر شود. اما خوشبختانه، درمان‌های مؤثری برای مقابله با این طرحواره وجود دارد که می‌توانند به شما کمک کنند تا تعادل بهتری در زندگی خود پیدا کنید و به خودتان اولویت دهید. در این مقاله، با راه‌حل‌ها و تکنیک‌های درمانی برای مقابله با طرحواره ایثار آشنا خواهید شد.

1. آیا احساس می‌کنید همیشه به خواسته‌های دیگران پاسخ می‌دهید و هیچ‌وقت به خودتان توجه نمی‌کنید؟
2. آیا شما هم از جمله افرادی هستید که برای کمک به دیگران خود را فدای همه چیز کرده‌اید؟
3. آیا به این فکر کرده‌اید که چرا همیشه احساس می‌کنید باید نیازهای دیگران را بر خودتان ترجیح دهید؟
4. آیا از اینکه همیشه برای دیگران فداکاری می‌کنید و به خودتان اهمیتی نمی‌دهید، خسته شده‌اید؟
5. آیا می‌خواهید یاد بگیرید که چطور در عین کمک به دیگران، به خودتان نیز توجه کنید؟
6. آیا این احساس را دارید که هیچ‌وقت نمی‌توانید به اندازه کافی برای دیگران انجام دهید و احساس گناه می‌کنید؟
7. آیا می‌خواهید روش‌هایی برای درمان طرحواره ایثار بیاموزید و زندگی متعادل‌تری داشته باشید؟

طرحواره ایثار: چگونه از فداکاری بیش از حد برای دیگران رهایی یابیم؟

طرحواره ایثار یا همان خودفدایگری، به وضعیتی اطلاق می‌شود که فرد همواره نیازهای دیگران را بر نیازهای خود ترجیح می‌دهد و به این ترتیب، احساسات و خواسته‌های خود را نادیده می‌گیرد. این رفتار در بسیاری از موارد ناشی از باورهای عمیق و منفی درباره خود و ارزش‌های فردی است که باعث می‌شود فرد احساس کند باید برای دیگران فداکاری کند تا مورد تایید و محبت قرار گیرد. اما این رفتار، در درازمدت می‌تواند به فرسودگی روانی، احساس خستگی و نارضایتی از زندگی منجر شود. در این بخش، به بررسی راه‌های رهایی از این طرحواره و یادگیری زندگی متعادل‌تر می‌پردازیم.

1. تشخیص طرحواره ایثار: اولین گام در درمان

برای شروع درمان، اولین قدم این است که بتوانید طرحواره ایثار را در خود شناسایی کنید. سوالاتی مانند: “آیا من اغلب خود را فدای دیگران می‌کنم؟” یا “آیا زمانی که به نیازهای دیگران توجه می‌کنم، احساس می‌کنم ارزشمندی بیشتری دارم؟” می‌تواند کمک کند تا متوجه شوید که آیا این طرحواره در زندگی شما وجود دارد. این شناسایی اولیه به شما کمک می‌کند تا به‌طور فعال به تغییر این الگوها بپردازید.

2. آموزش خودمراقبتی: یادگیری اولویت دادن به خود

یکی از اولین گام‌های درمان طرحواره ایثار، آموزش خودمراقبتی است. به جای اینکه همیشه نیازهای دیگران را مقدم بر خودتان بدانید، باید یاد بگیرید که خودتان را در اولویت قرار دهید. این کار به معنای اختصاص زمان برای مراقبت از خود، پذیرش احساسات خود و اجازه دادن به خود برای استراحت است. وقتی خود را به اندازه دیگران مهم بدانید، می‌توانید به دیگران کمک کنید، بدون اینکه آسیب ببینید.

3. مرزهای سالم در روابط: گفتن “نه” را یاد بگیرید

افرادی که دچار طرحواره ایثار هستند، اغلب از گفتن “نه” به دیگران می‌ترسند. این ترس از رد کردن درخواست‌های دیگران می‌تواند به احساس گناه و فشار روحی منجر شود. یادگیری گفتن “نه” و تعیین مرزهای سالم، یک مهارت کلیدی در درمان این طرحواره است. شما نباید همه وقت خود را صرف دیگران کنید و باید حق داشته باشید که به خودتان نیز زمان اختصاص دهید.

4. تغییر باورهای محدودکننده: پذیرش ارزش خود

درمان طرحواره ایثار به تغییر باورهای محدودکننده و منفی درباره خود نیز نیاز دارد. باورهایی مانند “اگر به دیگران کمک نکنم، دیگر مرا دوست نخواهند داشت” یا “من باید همیشه مفید باشم تا احساس ارزشمندی کنم”، نیاز به بازسازی دارند. این تغییرات روان‌شناختی می‌توانند به شما کمک کنند تا احساسات خود را راحت‌تر بیان کنید و خود را به‌طور سالم‌تری در روابط قرار دهید.

5. حمایت از طریق درمان: مشاوره و روان‌درمانی

در نهایت، اگر با طرحواره ایثار دست و پنجه نرم می‌کنید، مراجعه به یک روان‌شناس یا مشاور می‌تواند بسیار مفید باشد. روان‌درمانی به‌ویژه درمان‌های شناختی-رفتاری می‌تواند به شما کمک کند تا الگوهای فکری و رفتاری منفی خود را شناسایی و اصلاح کنید. درمانگران می‌توانند تکنیک‌های خاصی را به شما آموزش دهند که به شما کمک کنند از فداکاری‌های بیش از حد و احساس گناه رهایی یابید.

چگونه طرحواره ایثار به روابط ما آسیب می‌زند و چگونه می‌توانیم آن را درمان کنیم؟

طرحواره ایثار، یا همان خودفدایگری، در بسیاری از روابط ما تأثیرات عمیقی می‌گذارد. این طرحواره باعث می‌شود که فرد بیش از حد به نیازهای دیگران توجه کند و در نتیجه خود را فراموش کرده یا حتی نیازهای خود را فدای دیگران کند. این الگوی رفتاری نه تنها می‌تواند بر سلامت روانی فرد تأثیر منفی بگذارد، بلکه روابط شخصی و حرفه‌ای او را نیز تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

1. تأثیرات منفی طرحواره ایثار بر روابط

افرادی که دچار طرحواره ایثار هستند، ممکن است از این که همیشه به دیگران کمک می‌کنند احساس رضایت کنند، اما در نهایت ممکن است به احساس تنهایی، نارضایتی و حتی ناامیدی برسند. وقتی فردی به طور مداوم خود را فدای دیگران می‌کند، احساس می‌کند که روابطش بر اساس نیازهای او نیست، بلکه بیشتر به‌عنوان یک منبع برای برآورده کردن نیازهای دیگران عمل می‌کند. این می‌تواند به فاصله گرفتن از روابط عاطفی سالم و صمیمانه منجر شود.

2. افزایش استرس و خستگی روانی در روابط

افراد با طرحواره ایثار ممکن است با ایجاد فشار روانی و احساس خستگی به دلیل فداکاری‌های بیش از حد مواجه شوند. در این شرایط، به دلیل اینکه نیازهای خودشان نادیده گرفته می‌شود، ممکن است حتی در روابط نزدیک خود دچار اضطراب و افسردگی شوند. وقتی فردی همیشه در تلاش است تا دیگران را خوشحال کند و خود را قربانی کند، هیچ زمانی برای استراحت یا شارژ مجدد ندارد، که این امر بر کیفیت روابط او تأثیر منفی می‌گذارد.

3. چگونه می‌توان طرحواره ایثار را درمان کرد؟

• شناسایی و آگاهی: اولین گام در درمان طرحواره ایثار، شناسایی این الگوی رفتاری است. بسیاری از افراد حتی متوجه نمی‌شوند که به طور مداوم خود را فدای دیگران می‌کنند. بنابراین، باید خود را متوقف کرده و از خود بپرسید: “آیا این رفتار در روابط من به‌طور مداوم وجود دارد؟”
• یادگیری اولویت‌بندی نیازهای خود: یکی از راه‌های درمان این طرحواره این است که به خود یاد بدهید که نیازهای خودتان را به همان اندازه که به دیگران اهمیت می‌دهید، مورد توجه قرار دهید. این کار می‌تواند به بهبود کیفیت روابط شما کمک کند.
• مرزهای سالم ایجاد کنید: مهم است که بدانید گفتن “نه” به دیگران به معنای خودخواهی نیست. بلکه این کار به معنای احترام به خود و بهبود روابط است. با تعیین مرزهای سالم می‌توانید روابط خود را بر اساس احترام و تعادل بنا کنید.
• مشاوره و درمان روان‌شناختی: در بسیاری از موارد، مراجعه به یک روان‌شناس و درمان‌های شناختی-رفتاری می‌تواند به فرد کمک کند تا الگوهای رفتاری خود را تغییر دهد. درمانگران می‌توانند با تکنیک‌های خاص خود به شما کمک کنند تا این طرحواره را شناسایی و درمان کنید.

تشخیص طرحواره ایثار: آیا شما هم به خودتان آسیب می‌زنید تا دیگران را خوشحال کنید؟

طرحواره ایثار یکی از الگوهای روانی است که در آن فرد نیازهای خود را نادیده می‌گیرد تا به دیگران کمک کند یا خواسته‌های آنها را برآورده نماید. این رفتار ممکن است ابتدا از انگیزه‌های مثبت مانند مهربانی و توجه به دیگران ناشی شود، اما در طول زمان می‌تواند به مشکلات روانی جدی و فرسودگی منجر شود. اگر شما هم احساس می‌کنید که همیشه برای دیگران فداکاری می‌کنید و به خواسته‌های خود بی‌توجهید، ممکن است دچار طرحواره ایثار باشید. اگر میخواهید به سادگی و با پاسخ به چند سوال بدونید چه طرحواره هایی دارید همین الان تست طرحواره را بزنید.

1. چه نشانه‌هایی نشان‌دهنده طرحواره ایثار هستند؟

تشخیص طرحواره ایثار معمولاً با شناسایی رفتارهای خودفدایانه آغاز می‌شود. از جمله نشانه‌های رایج این طرحواره می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• عدم توانایی در گفتن “نه”: اگر به راحتی نمی‌توانید درخواست‌های دیگران را رد کنید و همیشه احساس می‌کنید که باید به همه کمک کنید.
• فراموشی نیازهای خود: اگر زمانی که درگیر کمک به دیگران هستید، احساس می‌کنید که نیازهای خودتان را نادیده می‌گیرید.
• احساس گناه از نگهداری مرزها: افرادی که دچار طرحواره ایثار هستند، ممکن است وقتی که از مرزهای خود دفاع می‌کنند یا از خود مراقبت می‌کنند، احساس گناه کنند.
• احساس اجبار در فداکاری: احساس می‌کنید که برای کسب محبت یا تایید دیگران باید خود را قربانی کنید.

2. چگونه این طرحواره می‌تواند به شما آسیب بزند؟

در حالی که طرحواره ایثار به طور موقت ممکن است احساس رضایت یا ارزشمندی ایجاد کند، در طولانی‌مدت می‌تواند تأثیرات منفی زیادی بر سلامت روانی شما بگذارد:

• فرسودگی عاطفی: فداکاری مداوم می‌تواند منجر به احساس خستگی، اضطراب و افسردگی شود.
• مشکلات در روابط: از آنجا که فرد تمام وقت خود را صرف دیگران می‌کند، روابط شخصی و عاطفی می‌تواند تحت فشار قرار گیرد.
• عدم ارتباط با احساسات خود: فرد دچار طرحواره ایثار ممکن است نتواند احساسات واقعی خود را شناسایی کند، زیرا همیشه به نیازهای دیگران توجه دارد و خود را نادیده می‌گیرد.

چگونه طرحواره ایثار می‌تواند بر زندگی شما تأثیر بگذارد و چه راه‌حل‌هایی برای آن وجود دارد؟

طرحواره ایثار یکی از مهم‌ترین طرحواره‌های ناسازگار اولیه است که به فرد می‌آموزد همیشه نیازهای دیگران را مقدم بر نیازهای خود قرار دهد. این الگوی رفتاری می‌تواند تأثیرات منفی زیادی بر سلامت روانی و روابط فردی داشته باشد. اگر شما هم دچار این طرحواره هستید، ممکن است به‌طور مداوم خود را فدای دیگران کنید و نیازهای خود را نادیده بگیرید. در این قسمت، به بررسی تأثیرات طرحواره ایثار و راه‌حل‌های درمانی آن خواهیم پرداخت.

1. تأثیرات طرحواره ایثار بر زندگی فردی

الف) فرسودگی و اضطراب

افراد با طرحواره ایثار اغلب خود را بیش از حد برای دیگران فدا می‌کنند و این کار باعث می‌شود که احساس خستگی و فرسودگی در آنها شکل بگیرد. فداکاری بی‌وقفه می‌تواند به احساس کمبود انرژی و اضطراب منجر شود و فرد در نهایت از لحاظ روانی و جسمی دچار آسیب شود .

ب) مشکلات در روابط شخصی

این افراد در روابط شخصی‌شان ممکن است از خود و نیازهای خود غافل شوند. در واقع، در تلاش برای جلب توجه یا تایید دیگران، ممکن است روابط عاطفی آنها سطحی و بی‌عمق شود. عدم توانایی در تعیین مرزهای سالم می‌تواند باعث شود که این افراد در روابط خود احساس ناکامی کنند و حتی به مرور زمان دچار فاصله عاطفی با نزدیک‌ترین افراد شوند.

ج) احساس گناه و ناتوانی در گفتن “نه”

یکی از ویژگی‌های اصلی افراد با طرحواره ایثار این است که احساس گناه می‌کنند وقتی درخواست‌های دیگران را رد می‌کنند یا وقتی به نیازهای خود اولویت می‌دهند. این ترس از رد کردن دیگران می‌تواند به فشارهای روحی و احساس نارضایتی از خود منجر شود.

2. راه‌حل‌هایی برای درمان طرحواره ایثار

الف) شناسایی و آگاهی از طرحواره ایثار

اولین قدم در درمان این طرحواره، شناسایی آن است. هنگامی که فرد بتواند متوجه شود که همیشه خود را فدای دیگران می‌کند و به نیازهای خود توجه نمی‌کند، می‌تواند شروع به تغییر این الگو کند. این کار نیازمند خودآگاهی است تا فرد بفهمد که این رفتارها نه تنها به خود بلکه به روابطش آسیب می‌زند.

ب) یادگیری مرزهای سالم و گفتن “نه”

یادگیری تعیین مرزهای سالم و گفتن “نه” به دیگران یکی از مهم‌ترین راهکارها برای درمان طرحواره ایثار است. این مهارت به فرد کمک می‌کند تا نیازهای خود را جدی بگیرد و از فداکاری‌های بی‌مورد اجتناب کند. گفتن “نه” نه تنها به معنای خودخواهی نیست، بلکه به فرد این امکان را می‌دهد که خود را محترم بدارد و روابط سالم‌تری ایجاد کند.

ج) مراقبت از خود و توجه به نیازهای شخصی

افرادی که دچار طرحواره ایثار هستند، باید به خودشان نیز به اندازه دیگران اهمیت دهند. ایجاد زمانی برای خودمراقبتی، مانند ورزش، استراحت یا انجام فعالیت‌های مورد علاقه، به فرد این فرصت را می‌دهد که انرژی خود را تجدید کند و از احساسات منفی جلوگیری کند. به یاد داشته باشید که مراقبت از خود نه تنها برای شما مفید است بلکه باعث می‌شود که بهتر بتوانید به دیگران کمک کنید .

د) مشاوره و درمان روان‌شناختی

در نهایت، مراجعه به یک روان‌شناس متخصص می‌تواند به فرد در شناسایی و درمان طرحواره ایثار کمک کند. درمان‌های شناختی-رفتاری (CBT) معمولاً برای تغییر الگوهای فکری و رفتاری منفی بسیار مؤثر هستند و به فرد کمک می‌کنند تا رفتارهای فداکارانه خود را اصلاح کرده و رویکردی متعادل‌تر به زندگی داشته باشد .

طرحواره ایثار در روابط: چرا گفتن “نه” برای سلامت شما ضروری است؟

طرحواره ایثار یکی از الگوهای ناسازگار اولیه است که افراد را به فداکاری بیش از حد برای دیگران می‌کشاند، حتی زمانی که این کار به ضرر خودشان است. این الگو اغلب در روابط شخصی و حرفه‌ای مشکلات زیادی ایجاد می‌کند، زیرا فرد به جای توجه به نیازهای خود، به طور مداوم خود را فدای دیگران می‌کند. یکی از مهم‌ترین جنبه‌های مدیریت این طرحواره، یادگیری مهارت گفتن “نه” است. در این قسمت، به بررسی اهمیت گفتن “نه” در روابط و تأثیر آن بر سلامت روانی و جسمی فرد می‌پردازیم.

1. فداکاری بیش از حد: مشکلی که به روابط آسیب می‌زند

افرادی که دچار طرحواره ایثار هستند، ممکن است بدون توجه به خواسته‌ها و نیازهای خود، دائماً در تلاش باشند تا دیگران را راضی کنند یا به آنها کمک کنند. این الگوی رفتاری در ابتدا ممکن است به نظر خوب بیاید، اما در درازمدت می‌تواند به استرس، اضطراب، و فرسودگی منجر شود. در روابط نزدیک، این امر می‌تواند موجب ایجاد احساس بی‌توجهی و نادیده گرفتن نیازهای خود توسط فرد شود و حتی به ایجاد فاصله عاطفی با دیگران بیانجامد.

2. چرا گفتن “نه” ضروری است؟

گفتن “نه” در روابط به معنای بی‌احترامی یا خودخواهی نیست، بلکه نشانه‌ای از احترام به خود و حفظ مرزهای سالم است. وقتی که فرد به راحتی درخواست‌های دیگران را بدون در نظر گرفتن وضعیت یا احساسات خود می‌پذیرد، ممکن است احساس خستگی یا ناراحتی پیدا کند. با یادگیری گفتن “نه”، فرد به خود این فرصت را می‌دهد تا از انرژی و وقت خود محافظت کند و به سلامت روانی خود اهمیت دهد. در واقع، گفتن “نه” به معنای قبول کردن محدودیت‌های خود و جلوگیری از فرسودگی و احساسات منفی است.

3. چطور “نه” گفتن را یاد بگیریم؟

برای بسیاری از افراد، گفتن “نه” می‌تواند بسیار دشوار باشد، به ویژه وقتی که احساس می‌کنند ممکن است دیگران را ناراحت کنند یا از دست بدهند. اما با تمرین و آگاهی از اهمیت این موضوع، می‌توان این مهارت را به تدریج آموخت. شروع به تعیین مرزهای سالم، حتی در موارد کوچک، می‌تواند به فرد کمک کند تا راحت‌تر از “نه” استفاده کند. به عنوان مثال، می‌توانید از عباراتی مانند “متأسفم، اما من الآن وقت ندارم” یا “این برای من ممکن نیست، اما ممنون که من را در نظر گرفتید” استفاده کنید.

4. اثر گفتن “نه” بر سلامت روانی

یادگیری گفتن “نه” به شما کمک می‌کند تا احساس کنترل بیشتری بر زندگی خود داشته باشید و از فشارهای اضافی جلوگیری کنید. این کار نه تنها باعث بهبود روابط شما با دیگران می‌شود، بلکه به کاهش اضطراب و استرس و جلوگیری از فرسودگی شغلی کمک می‌کند. در نهایت، گفتن “نه” به شما این امکان را می‌دهد که به خودتان احترام بگذارید و به سلامت روانی خود اهمیت دهید.

5. نتیجه‌گیری: ایجاد تعادل در روابط

طرحواره ایثار می‌تواند به روابط شما آسیب بزند، اما با یادگیری گفتن “نه” و ایجاد مرزهای سالم، می‌توانید به بهبود روابط خود و افزایش کیفیت زندگی‌تان کمک کنید. گفتن “نه” به معنای خودخواهی نیست؛ بلکه به معنای مراقبت از خود و احترام به نیازهای شماست. اگر بتوانید تعادل مناسبی بین ایثار و نیازهای خود پیدا کنید، خواهید توانست روابط سالم‌تر و رضایت‌بخش‌تری داشته باشید.

5 روش درمانی برای بهبود طرحواره ایثار و مقابله با خودفدایگری

افرادی که به طرحواره ایثار مبتلا هستند، تمایل دارند نیازهای خود را فدای دیگران کنند و به طور مداوم احساس مسئولیت و فداکاری نسبت به دیگران داشته باشند. این رفتار می‌تواند به فرسودگی، اضطراب و حتی مشکلات در روابط بین فردی منجر شود. خوشبختانه، درمان‌های متعددی برای بهبود این طرحواره و مقابله با خودفدایگری وجود دارد. در اینجا پنج روش درمانی مؤثر را بررسی می‌کنیم که به افراد کمک می‌کند تا این الگوهای رفتاری را شناسایی کرده و آن‌ها را اصلاح کنند.

1. درمان شناختی-رفتاری (CBT)

درمان شناختی-رفتاری یکی از مؤثرترین روش‌ها برای درمان طرحواره ایثار است. در این روش، فرد یاد می‌گیرد که باورهای غیرمنطقی خود را شناسایی و تغییر دهد. به عنوان مثال، افراد مبتلا به طرحواره ایثار ممکن است باور داشته باشند که اگر به دیگران کمک نکنند، دیگران آن‌ها را نخواهند پذیرفت یا دوست نخواهند داشت. درمانگر با استفاده از CBT به فرد کمک می‌کند تا این باورهای غلط را شناسایی کرده و جایگزین‌های منطقی برای آن‌ها پیدا کند.

2. درمان طرحواره (Schema Therapy)

درمان طرحواره که توسط جفری یانگ توسعه داده شده است، به طور خاص برای درمان طرحواره‌های ناسازگار اولیه طراحی شده است. این روش به فرد کمک می‌کند تا ریشه‌های عاطفی و روانی طرحواره ایثار را شناسایی کرده و تغییر دهد. در این درمان، تمرکز بر شناسایی و اصلاح رفتارها و باورهایی است که به ایجاد فداکاری بی‌پایان منجر می‌شود. درمانگران از تکنیک‌های مختلف مانند بازنگری در تجربیات کودکی و استفاده از تمرینات شناختی و رفتاری برای تغییر این الگوها استفاده می‌کنند.

3. آموزش مهارت‌های مرزبندی (Boundary Setting)

یکی از مشکلات اصلی افراد مبتلا به طرحواره ایثار، عدم توانایی در مرزبندی سالم است. آن‌ها به دلیل ترس از ناراحت کردن دیگران یا احساس گناه، اغلب در برابر درخواست‌های دیگران تسلیم می‌شوند. یادگیری مهارت‌های مرزبندی به فرد این امکان را می‌دهد که بدون احساس گناه بتواند به نیازهای خود احترام بگذارد. درمانگران می‌توانند تکنیک‌هایی را به فرد آموزش دهند که به او کمک می‌کند مرزهای مشخصی در روابط خود تعیین کرده و از خود مراقبت کند.

4. درمان مواجهه با احساسات منفی (Emotional Exposure Therapy)

افرادی که به طرحواره ایثار مبتلا هستند، معمولاً از مواجهه با احساسات منفی مانند احساس گناه یا ترس از رد شدن پرهیز می‌کنند. در این روش درمانی، فرد به تدریج با احساسات منفی خود مواجه می‌شود و یاد می‌گیرد که این احساسات را تحمل کند بدون اینکه بخواهد برای رهایی از آن‌ها فوراً خود را فدای دیگران کند. این روش به فرد کمک می‌کند تا احساسات خود را درک کرده و به صورت سالم‌تری با آن‌ها برخورد کند.

5. پذیرش و تعهد درمانی (ACT)

در این روش درمانی، فرد یاد می‌گیرد که با احساسات و افکار منفی خود مواجه شود و از آن‌ها فرار نکند. پذیرش و تعهد درمانی (ACT) به فرد کمک می‌کند تا به جای تلاش برای تغییر یا کنترل احساسات خود، آن‌ها را بپذیرد و در عین حال به ارزش‌ها و اهداف زندگی خود وفادار بماند. در این روش، به فرد آموزش داده می‌شود که به جای فدای خود برای دیگران، به طور هم‌زمان نیازهای خود را برآورده کرده و به دیگران نیز کمک کند.

نتیجه‌گیری

طرحواره ایثار یک الگوی ناسازگار اولیه است که می‌تواند در بسیاری از جنبه‌های زندگی فردی و روابط اجتماعی مشکلات جدی ایجاد کند. افراد مبتلا به این طرحواره ممکن است به طور مداوم نیازهای خود را فدای دیگران کرده و از احساس گناه و مسئولیت زیاد رنج ببرند. این رفتارهای فداکارانه در ابتدا می‌توانند مثبت به نظر برسند، اما در نهایت منجر به استرس، فرسودگی و حتی بحران‌های روانی می‌شوند.

با این حال، خوشبختانه روش‌های درمانی مؤثری برای مدیریت و تغییر این الگوها وجود دارد. درمان‌هایی همچون درمان شناختی-رفتاری (CBT)، درمان طرحواره و درمان‌های مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) به افراد کمک می‌کنند تا باورهای غلط خود را شناسایی کرده و به رفتارهای سالم‌تری برسند. همچنین، یادگیری مهارت‌های مرزبندی به فرد کمک می‌کند تا در روابط خود تعادل ایجاد کرده و از آسیب‌های ناشی از فداکاری بیش از حد جلوگیری کند.

در نهایت، بهبود طرحواره ایثار نیازمند تلاش مستمر و تعهد به خود است. با استفاده از این روش‌ها و حمایت‌های درمانی، فرد می‌تواند به یک زندگی سالم‌تر، متعادل‌تر و شادتر دست یابد، جایی که می‌تواند به دیگران کمک کند بدون اینکه خود را فدای آنها کند.